Dat Poskekrüz, dat is dai Stolz,
dat Poskekrüz, dat is dai Stolz
der Poorte.
Et kann nit dicke un nit lang genaug sin,
wann´t gönk, käm glick in den Hiäwen rin
dat Poskekrüz.
Van erren Ahnen hän se lahrt,
wu man dat Poskekrüze hahlt,
dat Poskekrüz.
In Groutvatters Biärg tohgen se nachtens ut
und sochten siek do dat Beste rut
fiärt Poskekrüz.
Achteinhundertniggenensievenzig owwer
harren se Pech,
dai Polizei dai kam kam un dai nahmene wiäg,
dat Poskekrüz.
Met Geld un Freiheitsstrofe follen se rin,
doch dat verschlaug nit erren Sinn
fiärt Poskekrüz.
Nu owwer kümmet sou wat nit mei fiär,
dai Staadt gitt nur dat Krüze hiär,
dat Poskekrüz.
Originaltext von Dr. Reinhard Drixelius
